12 Temmuz Mücadeledir, Mücadeleyi Yükselteceğiz!

12 Temmuz 1991’de İstanbul’da Dikilitaş, Balmumcu, Nişantaşı ve Yeni Levent’te aralarında devrimci hareketin bütün bir mücadele sürecinin birikimiyle donanmış önder kadrolarının da yer aldığı kadro ve savaşçılarımız oligarşi tarafından katledilirken; 14 Temmuz’da ise Ankara’da iki yoldaşımız yine oligarşinin ölüm mangaları karşısında direnerek ölümü kucakladı.

12 Temmuz katliamının nedenlerinin ve sonuçlarının sağlıklı bir değerlendirilmesinin yapılmasını engelleyen tasfiyecilik, devrimci hareketin kendi içinde bulunduğu duraklamayı, kendi tasfiyeci anlayışını daha da yaygınlaştırmada kullanmış, devrimci hareketi aynı kısır döngüye hapsederek, sürekli kayıplara neden olmuştur.

Emperyalizmin tüm dünyada “sosyalizm öldü” çığlıklarını attığı, tasfiyecilik rüzgârlarını estirdiği bir dönemde 12 Temmuz Şehitleri yaşamları, mücadeleleri, devrim ve sosyalizme olan inançlarıyla; 12 Temmuz günü yaşadıkları kuşatmadaki onurlu tavırları ve direnişleriyle, attıkları sloganlarla emperyalizme ve oligarşiye karşı teslimiyetin değil direnişin sembolü, halkların tek kurtuluşu olan devrim ve sosyalizm mücadelesinin örgütleyicisi ve yol göstericisi olmaya devam etmişlerdir.

12 Temmuz’da yitirdiğimiz kadro ve savaşçılarımızın bıraktığı değerler, emperyalizm ve oligarşiye karşı da, tasfiyeciliğe karşı da savunulmuştur, yaşatılmıştır ve savunulup yaşatılmaya devam edecektir.

12 Temmuz mücadeledir, mücadeleyi yükselteceğiz!