6 Mart Şehitleri Mücadelemizde Yaşıyor!

Devrim mücadelesi hiçbir zaman düz bir hat izlememiştir. Başarı ve olumlulukların yaşandığı dönemler kadar, yenilgi ve tıkanıklıkların yaşandığı, büyük kayıpların verildiği dönemler de olmuştur.

6 Mart 1993’te Bedri YAĞAN, Gürcan ÖZGÜR AYDIN, Menekşe MERAL, Asiye ve Rıfat KASAP ile 7 Mart 1993’te gözaltında kaybedilen Ali KIRLANGIÇLI’nın kaybı; gerek Devrimci Hareket gerekse de Türkiye devrim mücadelesinin tarihinde büyük kayıpların yaşandığı tarihsel bir gündür, bir dönüm noktasıdır.

6 Mart’ın tarihselliği, hiçbir zaman düz bir hat izlemeyen devrim mücadelesi tarihinde yenilgi, tıkanıklık ve sapmaların yaşandığı zorlu dönemlerden biri olan ‘90’ların reformist, revizyonist, tasfiyeci ve teslimiyetçi ortamına dur demek için 6 Mart şehitlerimizin devrimci sorumluluk almaktan kaçınmaması ve bu çerçevede 13 Eylül İnisiyatifi’ni ortaya koyan ideolojik-politik çizginin birer parçası ve sahiplenicisi olarak zorlukları aşmada en ön safta yer almalarındandır.

Çünkü 13 Eylül İnisiyatifi ile ortaya konan devrimci irade ve kararlılık, sadece Devrimci Hareket nezdinde değil, ülkemizdeki ve dünyadaki tüm sol güçleri etkisi altına alan tasfiyeciliğe, teslimiyetçiliğe ve ihanete karşı tarihsel-siyasal bir tavır alıştır. Çünkü tasfiyeciliğe karşı mücadele, aynı zamanda emperyalizme ve oligarşiye karşı mücadeledir.

13 Eylül İnisiyatifi, Devrimci Hareket içinde yerleştirilmeye çalışılan ben merkezci sağ oportünist anlayışın dayattığı, Hareketin ideolojik-politik-örgütsel tasfiye edilmesine karşı bir tavır olduğu kadar, emperyalizmin ve oligarşinin tüm saldırılarına karşı Marksist-Leninist ideolojiyi sahiplenmek, devrim ve sosyalizm inancını büyütmek ve geliştirmektir..

Başta 13 Eylül İnisiyatifi ile geliştirdikleri devrimci tavırla tasfiyeciliğe karşı mücadelede ortaya koydukları devrimci irade ve kararlılık ve üstlendikleri görev ve sorumluluklarıyla 6 Mart Şehitlerimiz, tüm devrimci yaşamları boyunca hiçbir zorluk karşısında boyun eğmemeyi, koşullar ne kadar zor, karamsarlık ve yılgınlık ne kadar derin olursa olsun Marksizm-Leninizmin ve THKP-C ideolojisinin yol göstericiliğinde, devrimci bilinç, irade ve kararlılıkla her zor sürecin aşılabileceğini ve her sürecin gerekliliğinin yapılabileceğini bize gösterdiler.

Bu anlamda;

6 Mart Şehitlerimizi anmak; tasfiyeciliğe, teslimiyete, mücadele kaçkınlığına ve ihanete karşı 13 Eylül İnisiyatifi ile ortaya konan devrimci iradeyi sahiplenmek, yükü omuzlamaktır.

6 Mart Şehitlerimizi anmak; onların koşullara teslim olmamak, yılgınlığa, karamsarlığa ve düzeniçiliğe karşı insanlığın tek kurtuluş yolu olan devrim ve sosyalizm inancını kuşanmak ve her koşulda örgütlü mücadeleyi savunmaktır.

6 Mart Şehitlerimizi anmak; onları ideolojik-politik-örgütsel boyutlarıyla sahiplenmek, devrim ve sosyalizm için önce kendimizden başlayarak örgütlenmek ve örgütlemektir.

6 Mart Şehitlerimizi anmak; onlardan bayrağı devralmak, 30 Mart’tan 6 Mart’a ideolojik-politik-örgütsel bir süreklilik içinde geleneği geleceğe taşımak ve mücadeleyi yükseltmektir.

6 Mart’ın yıl dönümünde şehitlerimize ve tarihimize sahip çıkmanın ve emekçi halklarımıza güven vermenin-umut olmanın buradan geçtiğinin bilinciyle davranarak, bu yönde somut adımlar atmalı ve ideolojimizin, politikamızın gücüne, olanaklarına sahip olduğumuzu bilerek örgütlenmeli, mücadele etmeliyiz.